susqun

z. Dinməz, susmuş (halda), sakit, dinməz-söyləməz. <Toğrul Elxana:> Halbuki bu tərəfdə susqun oturub kimsəyə görünməyəcəyinə söz vermişdin. C. C.. Onlar hər ikisi bir vaxt sevinclə getdikləri yolu bu dəfə susqun və fikirli bir halda çıxmağa başladılar. Ə. M.. Sən, ey mənim xəyalımtək; Göy havanı dələn qartal! Qonub dağlar zirvəsinə; De, susqunsan nədən, qartal? N. Xəzri.